ไวกิ้ง (Viking) ในความหมายหลักหมายถึงชนเผ่านักรบ นักการค้าและนักตั้งถิ่นฐานจากนอร์เวย์ สวีเดนและเดนมาร์ก ซึ่งบุกรบชนะ ยึดครองและตั้งอาณานิคมอาณาเขตในส่วนใหญ่ของอังกฤษ นอร์มังดี และรัสเซียในช่วง พ.ศ. 1200 - พ.ศ. 1590 นอกจากนี้ยังบุกจู่โจมสเปน โมร็อกโกและอิตาลี ติดต่อการค้ากับจักรวรรดิไบแซนไทน์ เปอร์เชียและอินเดีย ชาวไวกิ้ง (Viking) ยังได้ค้นพบและยึดครองไอซ์แลนด์และกรีนแลนด์และเดินเรือไปถึงชายทวีปอเมริกาเหนืออีกด้วย
ชาวไวกิ้ง (Viking) นี้เป็นนักเดินเรือที่ชำนาญ กล้าที่จะนำเรือแล่นออกไปในมหาสมุทรอัตลันติค เพื่อหาดินแดนที่อยู่เย็นเป็นสุข ปราศจากการรบกวนของชนเผ่าอื่น ไวกิ้ง (Viking) จึงเป็นชาวยุโรปพวกแรกที่เดินเรือออกไปนอกทะเลลึก และลอยลำอยู่ท่ามกลางลูกคลื่นเท่านั้น
แต่ในการค้นหาแผ่นดินใหม่ พวกไวกิ้งใช้วิธีปล่อยนกดุเหว่าที่นำติดไปกับเรือด้วยให้ออกจากกรงขัง เมื่อนกดุเหว่าหลุดออกจากกรงขัง ถ้ามันบินย้อนกลับทางเดิม ก็หมายความว่าเบื้องหน้าจะไม่มีแผ่นดินอยู่เลย แต่ถ้านกดุเหว่าบินพุ่งไปในทะเลทางทิศใดทิศทางหนึ่ง พวกไวกิ้วก็ทราบได้ทันทีว่า ทิศทางนั้นต้องมีผืนแผ่นดินอยู่ ซึ่งพวกเขาจะนำเรือออกค้นความจนพบดินแดนนั้นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น