ในช่วงยุคเมจิที่มาของราเมนเชื่อว่ามาจากประเทศจีนในประวัติศาสตร์บันทึกไว้แน่ชัด สมมุติฐานหนึ่งคือคำว่า "ราเมน" มาจากภาษาจีน "ลาเมียน" ที่มีความหมายถึง เส้นก๋วยเตี๋ยวที่ใช้มือนวด หรือคำอื่นๆ ที่ออกเสียงใกล้กัน
ในยุคเมจิ ราเมน ถูกเรียกว่า "ชินะโซบะ" ซึ่งหมายถึงปาล์มราเมน โซบะจีน ต่อมาชาวจีนได้เริ่มมีการขายราเมนตามรถเข็นพร้อมกับขายเกี๊ยวซ่าพร้อมกัน และมีการเป่าคะรุเมะระเพื่อเรียกลูกค้า ซึ่งในปัจจุบันได้มีการอัดเป็นเทปเปิดแทน
ราเมน เริ่มเป็นที่นิยมในยุคโชวะ ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 แป้งราคาถูกจากสหรัฐอเมริกาได้เข้ามาสู่ตลาดญี่ปุ่น และขณะเดียวกับที่ทหารญี่ปุ่นได้กลับมาจากการรบที่ประเทศจีน ทหารญี่ปุ่นได้คุ้นเคยกับอาหารจีนมาก่อนทำให้ราเม็งมีการขายได้ดียิ่งขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น